آیا استرس می‌تواند باعث مرگ ما شود؟

در جهانی پرمشغله با کار بی‌پایان و مسئولیت‌های روزافزون؛ استرس می‌تواند برای ما بسیار مشکل ساز باشد.
اما واقعا استرس چقدر برای ما خطرناک است؟ آیا استرس می‌تواند باعث مرگ ما شود؟ از دیدگاه زیستی، استرس کاملا منطقی به نظر می‌رسد. اگر یک خرس به ما حمله کند، هورمون استرس به ما می‌گوید که سریع فرار کنیم.
اما امروزه مشخص شده که هزینه‌های زندگی، بیکاری، امتحان‌ها ؛ همگی همان سیستم پاسخ استرس را در بدن ما فعال می‌کنند و برخلاف اغلب حیوانات که سرانجام کاهش قابل ملاحظه‌ای در این هورمون‌ها ملاحظه می‌شود، ظاهرا انسان‌ها نمی‌توانند کلید خاموشی برای آن پیدا کنند!
اگرچه (اینجا) مرگ و زندگی مطرح نیست اما مشکلات روانی ما دائما باعث ترشح این هورمون‌ها در بدن ما می‌شوند که باعث تپش قلب، سفت شدن ماهیچه ها و ناراحتی معده می شوند.
در کشور ژاپن؛ آنها اصطلاحی به نام "کرُشی" دارند که به معنی "مرگ از کار زیاد" است.
چیزی که امروزه به عنوان اپیدمی (همه گیر شدن) کارِ زیاد فرض می‌شود؛‌ باعث شده افرادی که به ظاهر در سلامتی کامل به سر می‌برند، ناگهان بمیرند. بعد از اینکه علت این مرگ‌ها رسما در ژاپن شناسایی شد، مشخص شد که این سکته‌های ناگهانی قلبی؛ استرس (زیاد) است. اما استرس چگونه باعث آن می‌شود؟

کورتیزول یکی از اصلی ترین هورمون‌های استرس است که در مواقع لزوم، انرژی را از فعالیت‌های غیر ضروری بدن به قسمت هایی که به آن نیاز دارید، منتقل می‌کند. (معطوف می‌کند). اما هنگامی که در معرض استرس مزمن هستید، مشکلات زیادتر می‌شوند. سیستم ایمنی بدن از کار می‌افتد، التهاب مختل می‌شود، تعداد گلبول‌های سفید کاهش پیدا می‌کنند و آسیب پذیری در برابر بیماری‌ها افزایش می‌یابد. بعضی شواهد دیگر نشان از این دارند که استرس طولانی مدت باعث پیشرفت سرطان می‌شود.
هنگامی که به رگ‌های قلب میمون نگاه می‌کنیم؛ میمون‌هایی که تحت فشار استرس زیادی بودند، رگ‌های مسدود شده بیشتری داشتند. این امر باعث می‌شود که هنگام استرس خون رسانی به قلب دچار مشکل شود و در نهایت باعث سکته قلبی شود.

استرس همچنین باعث آسیب به مغز می شود.
با مطالعه بر روی موش‌هایی که در معرض استرس بودند؛ ما دریافتیم که آن‌ها به طور قابل ملاحظه‌ای سلول‌های مغزی کوچک‌تر با انشعابات کمتر؛ نسبت به موش‌های معمولی داشتند و این موضوع خصوصا در مورد حافظه و یادگیری بسیار رایج و متداول است که ممکن است شما را به یاد شب‌های طولانی امتحان بیندازد.
استرس زیاد و کمبود خواب توانایی ما در به یاد آوردن چیزهایی که می‌خواهیم را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد.

شاید بارزترین تاثیر استرس بر روی "دی ان ای" ما باشد.
ما در انتهای کروموزوم های خود قسمتی به نام "تی لی می یر" داریم که با افزایش سن کوتاه‌تر می‌شوند.
ویدیوی ما در باره‌ی پیر شدن این فرایند را توضیح داده است.
نهایتا"  سلول‌های "تی لی می یر" به اتمام رسیده و دیگر تکثیر نمی‌شوند و می‌میرند بنابراین "تی لی می یر" ها مستقیما با پیری و طول عمر رابطه دارند.

امروزه ثابت شده که استرس فرایند کوتاه شدن "تی لو می یر" ها را سرعت می‌بخشد.
اما آن‌هایی که همیشه مضطرب هستند؛ امیدشان را از دست ندهند!

(امروزه) ثابت شده که هورمون دیگری بنام "اکسی توسین" می‌تواند باعث کاهش استرس شود.
اکسی توسین باعث سست شدن (و استراحت) رگ‌های خونی می‌شود و صدمات ناشی از استرس به قلب را بازسازی و جبران می‌کند.
اما چطور می‌توانیم اکسی توسین بیشتری دریافت کنیم؟
بعضی اوقات از آن با نام "هورمون نوازش" نام برده می‌شود و این بخاطر آن است که در طی تعاملات اجتماعی مثبت و اهمیت دادن به دیگران ترشح می شود.
افرادی که زمان بیشتری را با دیگران صرف می‌کنند در برابر استرس مقاومت بیشتری دارند.
بنابراین هنگامی که با مشکلی مواجه شدید؛ به یاد داشته باشید که نباید تنها بمانید! وقتتان را با کسانی که دوست دارید بگذرانید
همین ممکن است زندگی‌تان را نجات دهد!