چه اتفاقی برای پلاستیکی که دور میاندازید میافتد؟



اگر این مطلب برای شما مفید بوده، از ویدوآل حمایت کنید
کلیک کنید
سوالات و نظرات کاربران
0
farinazi720 H
دوشنبه، ۲۲ خرداد ۱۳۹۶
يعنى ماهى تنى كه ما ميخوريم هم آلوده ست؟؟؟!!!!!!!!!!!!!
0
مروارید فلاحی
دوشنبه، ۰۱ خرداد ۱۳۹۶
اگر فروشگاههای بزرگ مانند تره بار و سایرین از پلاستیکهای قابل بازیافت یا پارچه ای برای عرضه استفاده کنند خیلی از مشکلات حل خواهد شد
0
ایمان قهارپور
شنبه، ۰۵ فروردین ۱۳۹۶
بعضی از انواع پلاستیک ها قابل بازیافت هستند و برخی قابل بازیافت نیستند.خیلی ها فکر می کنند که پلاستیک ها پسماندهایی هستند که در نهایت غیر قابل تبدیل هستند یا از آنجا که سوختهای فسیلی را مصرف می کنند آنها را انرژی خوار می نامند.در صورتی که چنین نیست وپلاستیکها از لحاظ انرژی و مصرف آن بسیار با صرفه عمل می کنند .یعنی انرژی خیلی کمتری برای ساخت یک بطری پلاستیکی نسبت به ساخت بطری شیشه ای مصرف می شود.همچنین از آنجایی که پلاستیکها وزن سبکی دارند انرژی کمتری برای حمل آنها مصرف می شود.گرچه پلاستیکها به طور کلی سبک هستند ولی دفع آنها در محلهای دفن زمینی گزینه ی خوبی نیست بلکه دو راه دیگر هم وجود دارد بازیافت و زباله سوزی .کاربری این روش ها موجب بازپس گیری برخی ارزشهای پلاستیک می شود که میتواند در ساخت دوباره اقلام پلاستیکی به کار آید.
0
علی حویزاوی
جمعه، ۰۴ فروردین ۱۳۹۶
من که اکثر اوقات مخصوصا زمانی که خرید کمی دارم از فروشنده درخواست پلاستیک نمیکنم.
0
ملک مولایی
پنج شنبه، ۲۶ اسفند ۱۳۹۵
به نظر من باید پلاستیک ور از خرید ها و اینجور چیز ها حذف کنیم
مثلا استفاده از پاکت کاغذی
0
نرگس ابارشی
دوشنبه، ۲۳ اسفند ۱۳۹۵
متاسفانه پلاستیک ها مخصوصا بطری ها خیلی زمان میبره تا در طبیعت از بین بره و مثل مواد غذایی نیستند که سریع تجزیه بشن. باید طبیعت خود را تمیز نگه داریم
0
behshad vzr
شنبه، ۲۱ اسفند ۱۳۹۵
بهترین راه جایگزین کردن چیزی دیگه به جای پلاستیک هست. مثلا پاکت بجای نایلون
0
مریم مدیررحمتی
شنبه، ۲۱ اسفند ۱۳۹۵
عالی بود
0
مهسا یزدانی
شنبه، ۲۱ اسفند ۱۳۹۵
بله متاسفانه یه معضل جدیه؛ اما متاسفانه کم اهمیت در نظر گرفته میشه.
0
علی دهقانی
سه شنبه، ۱۷ اسفند ۱۳۹۵
درباره زباله ها باید بگم که تنها راهش پیشگیری و بازیافت چون از هر راهی که بخوان این زباله هارو دفن کنن ضررش به خود ماها برمیگرده
0
بنیامین عزیزطولی
سه شنبه، ۱۰ اسفند ۱۳۹۵
واقعا این یه معضل جدیه؛ اما متاسفانه کم اهمیت در نظر گرفته میشه. دلیلش هم اینه که مردم اگاهی کافی رو در مورد تاثیرات مخرب زباله بر طبیعت ندارن.
0
مرتضی تبریزی
شنبه، ۰۷ اسفند ۱۳۹۵
واقعا که این پلاستیک ها معضلی شدن . هر چه بشر وسایلی برای راحتی تولید میکنه باعث نابودی بیشتر زمین میشه
0
هادي اصفهاني
یکشنبه، ۱۹ دی ۱۳۹۵
دقت کنید طبق نقشه بیشترین تراکم این 5 گرداب پر از پلاستیک در اطراف کشور آمریکاست.
0
م کهن
چهارشنبه، ۰۸ دی ۱۳۹۵
پلاستیک ها رو دور نریزیم محیط ریستمون رو آلوده میکنه. آزمون تون جالب و عالی بود.ممنون
0
پوژنگ پروازی
دوشنبه، ۱۵ آذر ۱۳۹۵
با درود،بسیار اموزنده ....
0
امیر صدساله زاده
چهارشنبه، ۱۰ آذر ۱۳۹۵
سلام
کاش یه فکری هم برا اونایی که نتشون ضعیغه بکننین
ممنون
0
سهیل کریمی
دوشنبه، ۲۴ آبان ۱۳۹۵
انتخاب سوم با این هدف و نتیجه خوب، یک صنعت بسیار خوب میتونه باشه اگر زیر ساخت لازمه رو داشته باشه
0
حجت قربانی
دوشنبه، ۲۴ آبان ۱۳۹۵
عالی بود
0
عرشیا دهقانی
یکشنبه، ۲۵ مهر ۱۳۹۵
بطری سوم بهترین انتخاب ولی انصافا سطل بازیافت تو همه جا نیست و خیلی کم ولی ما هم باید رعایت کنیم
0
امیرحسین
چهارشنبه، ۱۲ خرداد ۱۳۹۵
سلام تو سرنوشت بطری دوم قبل از این که به چاله های زباله کشیده بشه جریان اب اونو به سمت ساحل میاره همونطور که تو شما خودمون میبینیم چرا؟
0
سلمان ترابی گودرزی
سه شنبه، ۲۰ مهر ۱۳۹۵
(پاسخ)
خب دریای خزر ما به اقیانوس وصل نیست که چاله زباله داشته باشد
توضیحات
این داستان سه بطری پلاستیکیه خالی و دور انداخته شده است. داستانی در مورد جدایی، که در نهایت بازگو کننده سرنوشت سیاره ماست. اما همیشه اینطوری نبوده... برای فهمیدن سرنوشت نهایی این بطریها، اول باید در مورد منشا اونها توضیح داده بشه.
قهرمانای داستان ما توی این پالایشگاه نفت به دنیا اومدن. پلاستیک بدنشون به این صورت تولید شده که اول، پیوندهای شیمیایی مولکولهای گاز و نفت"مونومر"ها رو تشکیل دادن و مونومرها هم توی زنجیرههای پلیمری بلند به همدیگه پیوستن و در نهایت پلاستیک رو به شکل میلیونها گلوله کوچیک به وجود آوردن. این گلولهها رو، توی کارخونههای تولیدی ذوب میکنن و توی قالب میریزن و مواد ارتجاعی ای به وجود میارن که بشه باهاشون بدنههای سه بخشی تولید کرد. دستگاهها، بطریها رو با یه مایع شیرین حباب دار پر میکنن بعدش پیچیده میشن، حمل میشن، فروخته میشن، باز میشن، مصرف میشن و در نهایت بدون هیچ تشریفاتی دور انداخته میشن.
و... حالا اینجا افتادن، منتظر آیندهی نا مشخص. بطری اول مثل صدها میلیون رفیق پلاستیکیش توی یه چاله توی زمین دفن میشه. این توده بی مصرف بزرگ هر روز بزرگتر میشه و تعداد زباله بیشتری بهشون اضافه میشه و روز به روز فضای بیشتری اشغال میکنن. مواد پلاستیکی که تو این فضا قرار میگیرن زیر فشار بقیه زبالهها فشرده میشن، آب بارون بین این پسموندهها جاری میشه و مواد محلول در آبی که تو این توده قرار داره، رو به خودش جذب میکنه که البته، بعضی از این مواد هم به شدت سمی هستن. این محلول یه سوپ بسیار مضر به وجود میاره که اصطلاحا بهش "شیرابه" میگن. این شیرابه، میتونه به آبهای زیرزمینی، خاک و آبهای جاری بره و اکوسیستم و حیات وحش رو مسموم کنه. متاسفانه بطری اول حدود هزار سال باید در این حالت بمونه تا شروع کنه به تجزیه شدن.
سفر بطری دوم عجیب غریب تره اما متاسفانه به همین اندازه غم انگیزه. این بطری روی آبها شناور میمونه تا در نهایت به یک جریان میرسه، جریانی که به یه رود و در نهایت به اقیانوس ختم میشه. بعد از ماهها سرگردونی در آب، کم کم به سمت گردابی کشیده میشه که بقیه زبالهها هم اونجا جمع شدن و بهش "زبالهدان بزرگ اقیانوس آرام" میگن. در این مکان جریانهای اقیانوسی میلیونها تکه از پسموندههای پلاستیکی رو در یک جا به دام انداختن. البته این مکان تنها یکی از پنج گرداب پر از پلاستیکی که در دریاهای سرتاسر جهان وجود داره. اینها مکانهایی هستن که آلودگیها به درون آب میرن و آب رو به یه سوپ تیره از جنس پلاستیک و آلودگی تبدیل میکنن.
بعضی از حیوانات مثل مرغهای دریایی در این آلودگیها گرفتار میشن چون، هم اونها و هم حیوونهای دیگه، گول رنگی بودن و براق بودن پلاستیکها رو میخورن و اونها رو با غذا اشتباه میگیرن و میخورنشون. پلاستیک خورده شده بهشون حس سیر بودن میده در حالی که سیر نیستن و در نهایت از گرسنگی میمیرن و مواد سمی داخل ساختار مواد پلاستیکی رو به زنجیره غذایی وارد میکنن. برای مثال فانوس ماهیها مواد پلاستیکی رو میخورن، فانوسماهی توسط ماهی مرکب خورده میشه، ماهی تن ماهی مرکب رو میخوره و ما هم ماهی تن رو میخوریم!
بسیاری از پلاستیکها تجزیه نمیشن، این به این معنیه که اونها به تکههای کوچیک و کوچیکتر تبدیل میشن که بهشون میکرو پلاستیک (ریزپلاستیک) میگن و میتونن تا بینهایت تو اقیانوس بچرخن.
اما بطری سوم، به سرنوشت تیرهوتار رفیقهای دیگهاش دچار نمیشه. یه کامیون اون رو به یه کارخونه میبره و تو اونجا همراه بقیه دوستاش، به صورت یه لایه مسطح در میان و بعد تبدیل به یه قطعه فشرده شده میشن. بله میدونم!!! زیاد جالب به نظر نمیرسه اما یه لحظه صبر کنین، اوضاع بهتر میشه.
این قطعات فشرده به تکه های کوچیکتر تبدیل میشن، که شسته میشن، بعد ذوب میشن و بعدش تبدیل به مواد خامی میشن که میشه دوباره ازشون استفاده کرد. در نتیجه این فرآیند سحرآمیز، الان بطری سوم آماده است که به صورت چیزای جدید دوباره به دنیا بیاد. جایگاه این تیکه پلاستیکی با اون گذشته نه چندان افتخار آمیزش، میتونه اوج آسمون باشه.
قهرمانای داستان ما توی این پالایشگاه نفت به دنیا اومدن. پلاستیک بدنشون به این صورت تولید شده که اول، پیوندهای شیمیایی مولکولهای گاز و نفت"مونومر"ها رو تشکیل دادن و مونومرها هم توی زنجیرههای پلیمری بلند به همدیگه پیوستن و در نهایت پلاستیک رو به شکل میلیونها گلوله کوچیک به وجود آوردن. این گلولهها رو، توی کارخونههای تولیدی ذوب میکنن و توی قالب میریزن و مواد ارتجاعی ای به وجود میارن که بشه باهاشون بدنههای سه بخشی تولید کرد. دستگاهها، بطریها رو با یه مایع شیرین حباب دار پر میکنن بعدش پیچیده میشن، حمل میشن، فروخته میشن، باز میشن، مصرف میشن و در نهایت بدون هیچ تشریفاتی دور انداخته میشن.
و... حالا اینجا افتادن، منتظر آیندهی نا مشخص. بطری اول مثل صدها میلیون رفیق پلاستیکیش توی یه چاله توی زمین دفن میشه. این توده بی مصرف بزرگ هر روز بزرگتر میشه و تعداد زباله بیشتری بهشون اضافه میشه و روز به روز فضای بیشتری اشغال میکنن. مواد پلاستیکی که تو این فضا قرار میگیرن زیر فشار بقیه زبالهها فشرده میشن، آب بارون بین این پسموندهها جاری میشه و مواد محلول در آبی که تو این توده قرار داره، رو به خودش جذب میکنه که البته، بعضی از این مواد هم به شدت سمی هستن. این محلول یه سوپ بسیار مضر به وجود میاره که اصطلاحا بهش "شیرابه" میگن. این شیرابه، میتونه به آبهای زیرزمینی، خاک و آبهای جاری بره و اکوسیستم و حیات وحش رو مسموم کنه. متاسفانه بطری اول حدود هزار سال باید در این حالت بمونه تا شروع کنه به تجزیه شدن.
سفر بطری دوم عجیب غریب تره اما متاسفانه به همین اندازه غم انگیزه. این بطری روی آبها شناور میمونه تا در نهایت به یک جریان میرسه، جریانی که به یه رود و در نهایت به اقیانوس ختم میشه. بعد از ماهها سرگردونی در آب، کم کم به سمت گردابی کشیده میشه که بقیه زبالهها هم اونجا جمع شدن و بهش "زبالهدان بزرگ اقیانوس آرام" میگن. در این مکان جریانهای اقیانوسی میلیونها تکه از پسموندههای پلاستیکی رو در یک جا به دام انداختن. البته این مکان تنها یکی از پنج گرداب پر از پلاستیکی که در دریاهای سرتاسر جهان وجود داره. اینها مکانهایی هستن که آلودگیها به درون آب میرن و آب رو به یه سوپ تیره از جنس پلاستیک و آلودگی تبدیل میکنن.
بعضی از حیوانات مثل مرغهای دریایی در این آلودگیها گرفتار میشن چون، هم اونها و هم حیوونهای دیگه، گول رنگی بودن و براق بودن پلاستیکها رو میخورن و اونها رو با غذا اشتباه میگیرن و میخورنشون. پلاستیک خورده شده بهشون حس سیر بودن میده در حالی که سیر نیستن و در نهایت از گرسنگی میمیرن و مواد سمی داخل ساختار مواد پلاستیکی رو به زنجیره غذایی وارد میکنن. برای مثال فانوس ماهیها مواد پلاستیکی رو میخورن، فانوسماهی توسط ماهی مرکب خورده میشه، ماهی تن ماهی مرکب رو میخوره و ما هم ماهی تن رو میخوریم!
بسیاری از پلاستیکها تجزیه نمیشن، این به این معنیه که اونها به تکههای کوچیک و کوچیکتر تبدیل میشن که بهشون میکرو پلاستیک (ریزپلاستیک) میگن و میتونن تا بینهایت تو اقیانوس بچرخن.
اما بطری سوم، به سرنوشت تیرهوتار رفیقهای دیگهاش دچار نمیشه. یه کامیون اون رو به یه کارخونه میبره و تو اونجا همراه بقیه دوستاش، به صورت یه لایه مسطح در میان و بعد تبدیل به یه قطعه فشرده شده میشن. بله میدونم!!! زیاد جالب به نظر نمیرسه اما یه لحظه صبر کنین، اوضاع بهتر میشه.
این قطعات فشرده به تکه های کوچیکتر تبدیل میشن، که شسته میشن، بعد ذوب میشن و بعدش تبدیل به مواد خامی میشن که میشه دوباره ازشون استفاده کرد. در نتیجه این فرآیند سحرآمیز، الان بطری سوم آماده است که به صورت چیزای جدید دوباره به دنیا بیاد. جایگاه این تیکه پلاستیکی با اون گذشته نه چندان افتخار آمیزش، میتونه اوج آسمون باشه.
تهيهکننده
Ted Ed
تد سکویی برای انتشار ایدههایی است که ارزش انتشار دارند. تد کار خود را در سال 1984 به عنوان کنفرانسی که فصل مشترک تکنولوژی، سرگرمی و طراحی بود آغاز کرد.
گوینده
فائزه مجاهدطلب
رشتهی بازیگری-کارگردانی رو در دانشگاه هنر تهران خوندم. بازیگری رو دوست دارم و دلم میخواد که هر روز از زندگیم پر از تجربههای جدید باشه.
مترجم
هومن مسیحا