سن پدر روی مهارت‌های اجتماعی نوزادان آن‌ها اثرگذار است

وقتی صحبت از سن بارداری و به دنیا آوردن فرزند می‌شود همه نگاه‌ها به سمت زنان جلب شده و اکثر بحث‌های پیرامون این موضوع حول این محور است که چه سنی برای بارداری مناسب است که اتفاقا ما در مطلب «چه سنی برای بارداری مناسب است؟» (لینک) درباره این موضوع بحث کرده‌ایم. ساعت زیستی بدن دائما در حال حرکت است و اگر زنان تا ۳۵ سالگی بچه‌دار نشوند ممکن است باروری آن‌ها افت کرده و نتوانند در آینده به‌راحتی بچه‌دار شود.

با این حال، کم‌تر در مورد سن مناسب مردان برای پدر شدن بحث شده و معمولا مطالعات علمی زیادی در مورد سن مناسب پدر شدن وجود ندارد. با این همه، به‌تازگی محققان به این نتیجه رسیده‌اند نوزادانی که هنگام تولد سن پدرهای‌شان کم‌تر از ۲۵ و بیش‌تر از ۵۱ سال است بیش‌تر در معرض بیماری اوتیسم و دیگر اختلال‌های اجتماعی‌اند. برای آشنایی با اوتیسم ویدئوی «اوتیسم چیست؟ آیا علائم آن‌را می‌دانید؟» (لینک) را مشاهده کنید.

در این مطالعه که توسط محققان مرکز پژوهش و درمان اوتیسم Seaver در آمریکا انجام شده، پژوهش‌گران به این نتیجه رسیده‌اند که این نوع کودکان در سنین کودکی از هم‌سالان خود جلو می‌افتند اما به مرور زمان در نوجوانی کم‌کم از قافله عقب می‌افتند. محققان ۱۵ هزار دوقلوی انگلیسی را بین سنین ۴ تا ۱۶ ارزیابی و تحلیل کردند.

دکتر ماگدالنا جانِکا، یکی از اعضای این مرکز درمانی، می‌گوید: «نتایج پژوهش ما نشان می‌دهد کودکانی که از پدرهای بسیار جوان یا مسن به دنیا می‌آیند در موقعیت‌های اجتماعی دچار چالش بیش‌تری می‌شوند، حتی اگر شاخص‌های بیماری اوتیسم در آن‌ها دیده نشود». پژوهش‌گران هیچ ارتباطی بین سن مادر و رشد مهارت‌های اجتماعی فرزندان‌شان مشاهده نکردند. جانکا می‌گوید: «نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد که مهارت‌های اجتماعی فرزندان متاثر از سن پدر هنگام تولد آن‌هاست. نکته جالب توجه این موضوع است که رشد این نوع مهارت‌ها هم در پدران مسن و هم پدران بیش از اندازه جوان تغییر می‌کند. در موارد حاد، این تاثیرات مخرب ممکن است در ایجاد اختلال‌های بالینی موثر باشد. با این حال، نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد این تاثیرات می‌تواند خیلی جزئی هم باشد».
 
پژوهش‌گران برای این‌که مشخص شود که آیا سن پدر‌ها در هنگام تولد نوزاد روی مهارت‌های اجتماعی کودکان تاثیر دارد یا خیر، تفاوت‌های میان الگوهای رشد مهارت‌های اجتماعی کودکان و همچنین رفتارهای دیگر آن‌ها را شامل مشکلات رفتاری در میان هم‌سالان، بیش‌فعالی و مشکلات عاطفی بررسی کردند. آن‌ها همچنین تحلیل کردند که آیا تاثیرات سن پدر روی رشد مهارت‌های اجتماعی فرزندان نتیجه ژنتیک است یا عوامل محیطی. با این حال، پژوهش‌گران پس از انجام تحلیل‌های ژنتیکی به این نتیجه رسیدند که رشد مهارت‌های اجتماعی به طور عمده متاثر از ژنتیک است تا عوامل محیطی و این تاثیرات ژنتیکی با افزایش سن پدر اهمیت بیش‌تری پیدا می‌کند.

جانکا می‌گوید: «پژوهش ما ابعاد مهمی از این‌که چگونه سن پدر در هنگام تولد نوزاد روی فرزند اثر می‌گذارد روشن می‌کند. ما این تاثیرات را به صورت عمومی مشاهده کردیم که همین مسئله نشان می‌دهد کودکانی که از پدران بسیار جوان یا پیر به‌دنیا می‌آیند در موقعیت‌های اجتماعی با چالش‌های زیادی روبه‌رو می‌شوند حتی اگر در آن‌ها نشانه‌ای از اوتیسم شناسایی نشود. همچنین تاثیرات ژنتیکی در پدران مسن بیش‌تر از پدران جوان دیده شد و همین موضوع نشان می‌دهد که مکانیسم‌های مختلفی در دو سر طیف سن پدر شدن وجود دارد. اگرچه مشکلات رفتاری در هر دو نوع پدر شبیه به هم بود اما منشا مشکلات کاملا متفاوت بود». دکتر جانکا معتقد است که تفاوت‌های رشدی احتمالا به دلیل تغییرات در رشد و تکامل مغزی کودکان است. او می‌گوید: «شناسایی ساختارهای عصبی‌ای که متاثر از سن پدر است و تشخیص این‌که رشد مهارت‌های اجتماعی این نوع کودکان با الگوهای معمولی و نرمال رشد کودکان دیگر متفاوت است، به ما این امکان را می‌دهد تا مکانیسم‌هایی را که باعث تاثیرات سن پدر و احتمالا اوتیسم و اسکیزوفرنی می‌شود بهتر درک کنیم».